Hicret Şiiri - Engin Badem

Eğip de başını,
Usulca yere,
Öyle,
Gitmek kolay olmasa gerek...
Bir ara durup ta bakmak geriye
Belki de,
Bin kere ölmek demek...
Oysa çoktan;
Yol almıştı,
Yanağında yaş.
Masumiyetine bin inat,
Çatılırken kaş...
Vefanın terini döküyorken baş,
Gitmek kolay olmasa gerek...

Gitme diyecek,
Kim var ardında.
Ey çileli toprak,
Sen yan gayrı bahtına...
Oysa çoktan;
Bir bir kesilmiş yolların
Kan kusmuş,
Çiğdemine aldırmadan nazlı baharın.
Hasrete çaldığında sol yanındaki ağrın.
Gitmek kolay olmasa gerek...

Elveda demeden,
İbrahim’in şehrine,
Umutsuz,kaldırma elini,
Kaldırma işte.
Oysa;
Her gitmek, dönmek demek
Ve her hasret, vuslata gebe.
Ne olursa olsun;
Anıları dürüp heybene,
Gitmek kolay olmasa gerek...

Gurbet; dediğin iki hece,
İki adım,iki yol.
Gülmesi yok ama,
Ağlaması bol...
Oysa çoktan,
Yazılmış yazı,
Hicret diye vurmuş,
Mızraba sazı.
Bırakıp geride Amine’yle Abdullah’ı
Gitmek kolay olmasa gerek...

Her gece,
Kapayınca gözlerini,
Ve dalarak uzun hayallere,
İç çektiğini duymuştur yıldızlar.
Gelip dikilmiştir,gözlerine
Geride bıraktığı onca anılar.
Oysa,
Sevgiliyi üzmez Sevdiği,
Kıymaz inci tüyü hatırına.
Atıp adımları gurbet yoluna
Gitmek kolay olmasa gerek...