Hicranınla gönlümü hafakana düşürdün,
Sarmadın da yaramı böyle kana düşürdün,
Yaktın ruhunla teni, yaşattın sensiz seni,
Ne bana verdin beni, ne de sana düşürdün.
Kıldın hicrini seza, verdin üst üste eza,
Ceza üstüne ceza, bu mizana düşürdün.
Bilmem senin de için, yandı mı için için,
Bildirmedin yar niçin, hep bu zanna düşürdün.
Aşka düşen gönlümü, çiğken pişen gönlümü,
Ey yar bu şen gönlümü, hep suzana düşürdün.
Gönlümün közdür içi, Öz’dendir, öz’dür içi,
Sevmek miydi ki suçu, uzağına düşürdün.
Özden der ki eden sen, ruh sen, ruhta beden sen,
Yar, gönlümü neden sen, tuzağına düşürdün.
24.09.2013
Mehmet Özden BiçerKayıt Tarihi : 15.4.2014 15:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)