Ne çok sevdin değil mi seviyor sandığını
Bilmese de o kulu acın Rabbi’ne ayan
Biliyorum söyleme sus nasıl yandığını
Yüce Mevla’dır onu senin gönlüne koyan
Allah aşkına sabret dayan yüreğim dayan
Emeliydin hep sözde attı amansız derde
Umudun var mı hala kalkmaz gönlünde perde
Günlerdir feryat ettin hani şimdi bak nerde
Seni duymazdan gelip başka sesleri duyan
Allah aşkına sabret dayan yüreğim dayan
Gönlüne aldığın gün yandın kuvruldun bittin
Elin ayağın çekip hüzün şehrine gittin
Kimler gelip geçti de elin tersiyle ittin
Başkasına bakmayıp yarin aşkıyla doyan
Allah aşkına sabret dayan yüreğim dayan
Kendine anlatmak çok zor bunu biliyorum
Oy yokluğu sinende har bunu biliyorum
Yavaş yavaş sönecek kor bunu biliyorum
Sevmiyor seni anla kalbim gör artık uyan
Allah aşkına sabret dayan yüreğim dayan
Çocuksu bir sevgiyle nasıl sevmiştin onu
Her gün düşünüyorum varmı bu aşkın sonu
Hangi dilde söylenir hicranın acı tonu
Oydu ruhumu yanlız bırakıp hiçe sayan
Allah aşkına sabret dayan yüreğim dayan
Kalemin Hüznü
Emel Koç
16.11.2025
Kayıt Tarihi : 20.11.2025 01:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!