Hicranı yalnızlığın Şiiri - Gündüz Şirin

Bir hüzün demetini taşıyorum avuçlarımda
Yaşlı ve ürkek adımlarım usul usul yol almakta
Sevda kelimesinin mağlup kıldığı yüreğim
Umuda dair son zerreleride çöpe atmakta

Zihnimdeki kalabalık; düşüncelerden ibaret
Aynadaki derbederden alınmalıdır ibret
İnce bir çizgidir hayatın kendisi
Yolun bu yanı birlik,öte yanıysa hasret

Bu gece de içmekteyim en demli vakitleri
Hücrelerim yoksunluğun sarhoşluğunu yaşamakta
Kınından ilk defa çıkmışcasına dipdiri hayalkırıklıkları
Yürek kendince sindirmeye çalışıyor ızdırapları

Kaldırımın herhangi bir karesine yatırdım sözlerimi
Adımlar kirletiyor,yağmur temizliyor
Yağmur sırılsıklam ediyor,rüzgar kurutuyor
Geriye zamanca yıpratılmış hoşbeşlikler kalıyor

İnceden inceye kaplıyor tenimi zamanın karanlığı
Umut yordamıyla yolumu bulmaya çalışıyorum
Sendeliyorum başı sonu belli olmaz meçhul bir sokakta
Bir yanımı bıraktım yine başka şafakta