Bekle diyorsun
Ümit veriyorsun
Ama özletiyorsun
Halimi bilmiyorsun
Kalbimi üzüyorsun
Niçin düşünmüyor
Ve yeter demiyorsun
Gözlerim dökerken
An seni davet ederken
Yürek firkate erişirken
Kalp yâd edip sessizleşir
Umut suskun sokaklarda
Eylül akşamlarında yitiktir
Olsun, dert etme bak keyfine
Aklın, kalbin elbette seninle
Endişeler taşıyorsun kalbinde
Kendinden şüphe et, benden etme
Teslim oldum hasrettiğin sevgine
Sen hiç gelmesen de, unut desen de
Artık ben hancıyım bu halin dilinde
Aşkın terbiye eden, acı veren ibretiyle
Kimseye bir sözüm yok, hasbiyim dinle
Ölünce sen de sakın arkamdan üzülme
Kabrime gelip acını tazeleme, bak işine
Toprağın altında ne ibretler var dinle çekinme…
Kayıt Tarihi : 8.7.2014 16:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!