Üç günlük mutluluk döndü melale.
Hayat arkadaşım gider oluyor.
Gönül deryasından akan şelale,
Kıraç sahralarda heder oluyor.
Bin acı başlıyor biri dinerken.
Acze düştüm, sabreylemek hünerken.
Ben gurbette, yar sılaya dönerken;
Bana hicran, O'na keder oluyor.
Çeşm'i giryan olduk ben de, Nazan da.
Sitemkar olsak da gerçi, bazan da.
Ayrı kalmayalım derdik hazan da.
Demek ki, ayrılık kader oluyor.
Yaraya dönüştü ayrılık izi.
Vurdu, yaraladı her birimizi.
Gel gör ki masiva neyledi bizi.
Nisari; hep bedel öder oluyor.
Kayıt Tarihi : 16.3.2008 12:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ben işim gereği İstanbul'da, eşim Niğde'de ikamet ederken; yazın iki aylık beraberliğimiz sonunda eşimi yolcu ettikten sonra yazmıştım.
![Nisari Özdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/03/16/hicran-yarasi-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!