Hicran Yarası Şiiri - Sinan Bayram

Şimdi hangi mevsim uyanır bize
Hangi sokak alır belalı yanımızı
Sen söyle be sevdalı yanım
Biter mi bu hicran yarası
Vakitli vakitsiz kanıyorum bak
Yorgun bir yürekten arta kalmış gibiyim
Ah bilmem bu halimi neye yormalı
Yaylalar sımsıcak soğuk iklime aldırmaz
Ya da yüreğim içim yanıyor
Mızıka çalan aşklar terki diyar eylemiş
Bir garip geliyor artık bana hayat
Ah ya bu dağlara ne demeli peki
Almış koynuna eşkıya sevdaları
Ya ben eşkıya değil miyim
Bu asi uslanmaz yanım nedir böyle
Özgürlüğü sırtlamış bir çocuk
En büyük koşuda yarınlara koşuyor
Ben niye uzağım bilmem hayata
Ah o çocuk ben olmalıydım
Hadi sen söyle be efkarlı sazım
Az seninle dert yanmadık şafaklara
Eskiden biz seninle Firari yürürdük
Şimdi bir meçhul ölüyoruz
Geceler en kara haliyle ağıt yakar bize
Kırık bir saksı da yeşeren intihar dır şimdi
Biz yine divane virane bir yokluk
Zaman bize kanar aynalar akar toprağa
Bizi hayat vurdu ölüme der gönlüm merhaba
Bir sevda kervanı uğramaz buraya
Kör kuyu içinde bir aşk dalgası
Bize o bile haram ve uzak
Ah bize düşen bir uçurum dur yine
Bir çınar ağacında pas tutmuş tüm umutlar
Büyüyor gölgeler büyüyor meçhul çığlıklar
Yumuyorum gözlerimi ama uyumuyor acılar