Hicran Yaram Şiiri - Hazan Gülü Fatoş

HİCRAN YARAM

Sevda dedikleri, narı ateştir,
Yandıkça yüreğim ,dumanı tüter.
Hasretin dertlere, sanki kardeştir,
Çektikçe yüreğim, dermanı biter,

Taş mıdır yüreğin, duymaz mı sesim,
Gözümde yaş oldu her bir nefesim,
Zemheri kış mıdır sende her mevsim,
Doğdukça Güneşim ufuktan batar,

Kurumuş al gülüm hicran çölünde,
Bir ölü gibiyim vuslat yolunda.
Savrulup giderim gurbet elinde,
Ayrılık çırası, uzaktan yakar,

Yollar mı kapalı, dağlarmı engel,
Çaresiz bekletme, ne olursun gel.
Yıkılsın tepeler, dinsin gözden sel,
Kurduğum her düşüm, yanaktan akar,

Geriye dönülmez zor bir yoldayım,
Kırık bir daldaki son yapraktayım.
Hazan oldu ömrüm, son duraktayım,
Ecelden amandır, toprağa bakar,

Geç kalışım sana en ağır ceza,
Yıkıldı hayaller döndü enkaza.
Sığmıyor feryadım artık avaza,
Sustu gönül sazım, mızrapım kırar,

Hazan Gülü der ki bitti takatım,
Günden güne artar dertli firkatım.
Vuslata ermektir tek hakikatim,
Dilde feryat biter, mihrabım kapar,

Hazan gülü Fatoş (26.12.2025 )