Hicran sökün edince! Şiiri - Mustafa Cil ...

Artık
Filizlenmiyor sinemde şevk,
Sen hicran içinde gözyaşlarınla nefeslenince.

Hadsiz
Yüküm artıyor söz etmesem de,
Kalbim çok titriyor her ne kadar sabretsem de.

Nihayet,
Bende anladım çok geçse de,
Sevgi yüreğe nakşedince, elden gelmiyor işte.

O vakit,
Hıçkırıklar sökün etse de,
Ruhum dirliğinden vazgeçse de, hüzün benimle.

Gel yaralım,
Bahtı karalı sevdalım,
Vazgeçelim bu tutkudan desem de sakın inanma.

Kendimi
Avutuyorum işte acizliğimle,
Yüreğim her ne kadar nedamet etse de sessizce,

Ne zamana,
Ve ne de nasipteki kadere,
İradem seninle lakin yinede olmuyor her nedense,

Aramızda
Çok engeller var sıralı,
Ben sana nasıl anlatırım ey bahtı karalı olan sevdalı,

Kalbim
Seninle, ama kiminle davalı,
Ömrün kalanıyla bu hicran nesillere çok anlatılmalı,

Yazılan,
Mısralar gözyaşlarıyla okunmalı,
Sahifeler sukut içinde harman olmalı ve canı yakmalı,

İbret
İçinde nefesler tutulmalı,
Aşk, hakkıyla anılmalı, ruhi olduğu hassaten anlaşılmalı,

Düşlerin,
Kuruntusuyla anılmamalı,
Zevkin girdabında boğulmamalı, ulviliği hakça solunmalı…