Göğsümdeki sonsuz boşluğun ortasında
Yıllara meydan okurcasına
Vefasız düşlerin yaşandığı
Sevda çölünün ateşli koynunda
Yalnızlık abidesidir, hicran istasyonu...
Yaz sıcağındaki şok vurgunlara
Kış ayazında dağlayan darbelere
Boyun eğmeyen rüzgarın ıslıklarına
Geceler boyu arkadaşlık eder yıldızlara
Bulutlarla şarkılar söyler uçan kuşlara.
Yolcular gelir, yolcular gider,
Bu istasyondan yıllardır.
Kimi yalan taşır, kimi sevda saklar
Ellerinde taşıdığı bavullarda.
Oysa, vefadır aradığı, hicran istasyonunun
İçeri girip bakanların gözlerinde hep.
Gelen her tren umuttur istasyona
Yalnızlığını paylaşmaktır yaşam adına.
Yine yeşil yanar, makas atılır hayata
Bir umut daha kayar gider uzaklara,
Bir ömür hicran daha yığılır istasyona.
Yine güneş batar, karanlık iner yazıya
Rüzgar kavurur iç çeken yüreğe.
Yine yalnızlıktır, yine acıdır, yine hicrandır
Giden trenin ardında kalan peron taşlarında...
Korkuya sevk eden sessizliktir hep
Belirsiz ufuklarda sökerken şafak,
Umutsuzluktur doğan güneş, gözlerde.
Trenler gelir, trenler geçer istasyondan
Kalan hep hicrandır yolculardan sonra.
Yine trenler gelip geçecek doğan güneşlerle
Hep umutlar gelecek, hüsranlar gidecek seferlerde
Makaslar atılacak yalnızlıklara, vefa adına
Yanıp sönen ışıklar içinde hicran istasyonunda..
Kayıt Tarihi : 8.1.2014 17:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anadolu’nun uçsuz bucaksız ovalarında ya da bozkırında, otobüsle yolculuk yapmışsınızdır. Karayoluna paralel uzanan demiryolu üzerinde, yola yakın bazı yerlerde küçücük binalarda tren istasyonu görürsünüz, tek başına… Yaz- kış, karda- fırtınada, gece- gündüz hep yalnız, hep tek başına… Geceleyin tek penceresi ışır, yıldızlarla arkadaş olmak istercesine. Geçerken; hep orada yaşayan aileleri düşünürüm. Mutlaka bir komşuları, bir arkadaşları olmasını istiyorlardır diye. İhtiyaçlarını, gelecek trenlere sipariş yaparak karşılıyorlardır, kim bilir? Bir de, çevremde kapısının önünde oturup ya da huzurevlerinde sessizce bekleyen, birisi gelip de merhaba desin diye umutsuz gözlerle bakan yalnız yaşlı kimseler vardır. Bu iki manzara, beni oldum olası hep etkilemiştir. Bu iki manzarayı, bir şiirle birleştirmeyi düşündüm. Daha yaldızlı sözcüklerle, daha parlak dizeler olabilirdi, bilmiyorum…
Güzel bir şiirdi.
Ömrünüze bereket. İlhamınız bol olsun.
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Tebrik ediyorum.
TÜM YORUMLAR (48)