Hicran-ı Zaman Şiiri - Albert Yetkin

Sükûtun esrarı içinde kaybolmuş bir hâl,
Her nefesim bir zevalin yankısıdır mâlâl.
Gölgeler sarar her köşeyi sanki nîşân-ı terk,
Ve ben, mahzun bir ruhun rüyâsı gibi serhadd-i merk.

Gözlerimde donmuş ahû rengi hüzün,
Kalbimde gizli bir keder, esrarı sûzün.
Rûh, âh u figânla titrer her an,
Ve her adım, geçmişin külleriyle kaplan.

Ey mâzî! Seninle müteallik her hayâl,
Zâhirde boş, bâtında bir pâl-ı cân.
İstikbâl, hâlâ mahfuz bir sırdır karanlıkta,
Ben, tekfir-i vuslât ile beklerim sükûtta.

Zamânın ağır elinde eriyen harfler,
Her biri bir hicrân, bir vuslâtın nefesleri.
Ve ben, küllîyet-i âlem içinde bir zerre,
Gözlerimde saklı asırlar, ellerimde derin sessizlik.