Hicran filizlenince! Şiiri - Mustafa Cil ...

Ne söylesen bir kar etmeyecek sana
Sen uzaklardan uzattığın o umutlarla
Gönlümde yaşattığın hasret hicranıyla
Ben nasıl kızarım sana sen anmasan da

Duyduğum ezanlar yüreğimi ürpertiyor
Ötelerin meclisine ruhumu davet ediyor
İçim gidiyor gözyaşlarım hazır bekliyor
Kalbim öyle bir hasretin acısıyla sızlıyor

Aşk bu dirliğimde arandığım tek umudum
Olsun tüm heveslerim zevklerimde donsun
Beni ben yapan coşkuyla avunsun haz bulsun
Aşk ruhumla mücehhez olsun tenimi unutsun

Ey yar seninle müşterekliğimiz ruhun nizamı
Beden vicdanın yüz akı, edebin hazzın nazarı
Halinden nükseden zarafet ruhumu fetheder
Melalimi dirliğe gark eder hasretin ne güzel

Şimdi teneffüs ettiğim her nefesim seninle
Halime işlediğin en güzide eserin himmetiyle
Tüm hücrelerimin denkliğinde ki meşverette
Ben her vakit seninleyim içime dolan iklimlerle

Bıraktım sinemi dalgaların kuşatacağı zamana
Nasip içinde var olan ruhumu bekleyen mizana
Kanımla zerk eylediğim akidemde ki kulluğumla
Bir vakit buluşuruz yağmurun gözümde kalanıyla

Biliyorum ki sen hürsün rahmet şevkiyle örülürsün
Sen edebin örtüsü gönlümün en nadide bir gülüsün
Ruhumu kuşatan en zarif güftesiyle ne bülbülümsün
Sen bahşeden tarafından tanzim edilmiş abidemsin