*Hicran Fermanı Şiiri - Cafer Tayyar Özkan

Kaybolup gittin, gecenin karanlığında,
Gelirim demiştin, sımsıcak kollarıma,
Vuslat kokusuna gerçekte doymasan da,
Aşk düşlerde, retlere alıştık nasılsa...

Şimşekler çakardı umutlu gözlerimden,
Sitemler akardı, bal akan dillerimden,
Suskun kalışımın müsebbibi olsan da,
Gerçekler dökülür, sevgili kalemimden...

Seni rüyalarıma gir diye sevmedim,
Hovarda gecelerde düşünle yetindim,
Ölürcesine sevip, aşk ile sarsan da,
Yine de kalbine vuslatı yazamadım...

Umut çiçeği ekip durdun yüreğime,
Yemin içtin, haince sattığın sevgime,
Umarsızca sarıp, resimlere baksan da,
Hicran fermanı yazılır ta benliğime...

Sebebini sen bilirsin hırçınlığımın,
Kılıcımı sen bilersin kızgınlığımın,
Gözyaşları döküp, ağzınla kuş tutsan da,
Hükmünü çekersin elbet azgınlığının...

Can parçası için ne yapsın kahpe felek,
Dünyam karardı, yok olsun mamelek,
Fahişe gecelerde kahpece vursan da,
Mevlandan bulasın sahibim diyerek...

Hatırlarsın, son nokta dedirten olguyu,
Tanrı soracak gerçi verdiğin duyguyu,
Mahşere dek yüreğimden af dilesen de,
Muratsız zemzem bile acı hicran suyu...

Umut hesabını mahşerde mi yapalım?
Yoksa namus sahnesinde mi savaşalım?
Murat adıyla ta can evimden öpsen de
Sızım dinmez, ahrette mi hesaplaşalım?

20 Mart 2004 Ankara