Hicran Bulutları Şiiri - Hikmet Aslan

“Yine hicran bulutlarını taç edilmişsin başına...”
demiş kardeşim..........

Öyle ya... sen olsaydın benim yerimde
Gözlerine kara, kara bulutlar çökmez miydi
Yanarken gönlümde alev, alev bir ateş
Ve gözlerinde şimşekler çakmaz mıydı
Olsaydın şayet benim yerimde
Ve durumumda ve ahvalimde

Hangi yağmurlar yağardı acaba
Ve hangi nehirler ıslatırdı yanaklarımı
O dertli başımı hangi taşa vururdum
Yaslayacak bir diz bulamayınca
Ve ellerini yumruk yumruk edip
Hangi taştan duvarlara vururdum

Fırtınalar eserken meltem yerine
Acaba hangi kasırgaları özlerdin
Uyku görmemiş mahmur gözlerinle
Doğacak diye hangi duyguları gözlerdim
Ve bir akşam üstü güneş batarken
Gönlümde kaç keder tohumu filizlenirken

Gözünde bebeğin tuttuğu kadar
Yüreğin tutuşup cızzz ettiği zaman
Bir fotoğraf kağıdını kaç kez öperdim
Kaç kez basardım bağrıma resmini
Bebeğim, bebeğim benim deyip

‘Yine hicran bulutlarını taç etmişsin başına...’
demiş kardeşim..

Efkar basınca dumanlı başına
Bilmem kaç çakmak çakardın..
Sonu gelmez kaç sigara yakardın
Acaba o külleri başına saçar mıydın
Beklediğin yönden bir nefha eser diye
Gece de kaç kez pencereleri açardın

Ve yalnız başına bir kuytu köşede
Kaç saat bürünür mateme kaleme sarılırdın
Bilmem kağıtlar yeter miydi sana
Karalamak ve parçalamak için
Şiirler tek tesellin olmaz mıydı

Taş yağmaz mıydı gökten üzerine
Özlediklerin geldiğinde gözlerinin önüne
Ve kan inmez miydi bir perde gibi
Boşluğu seyreden kara gözlerine
Bilmem o zaman sevinç gözyaşları mı dökerdin
Yoksa bir hançer mi saplanırdı yüreğime

Bin ah çıkmaz mıydı bir tek kelimenle
Hasret kokan nefesinle ağzından
Ona buna çatar mıydın çatmaz mıydın
Olsaydın şayet benim yerimde..
Ve durumumda ve ahvalimde...

Bir gün
“Yine hicran bulutlarını taç edinmişsin başına.....”
ben diyeceğim sana...