Hicran ( Ayrılık Şarkısı) Şiiri - Zeki Uçar

Ansızın geldi bir gün,
Yapayalnızdı;
Tenha bir yerde,
Ellerini aldım avuçlarıma,
Saatler boyu sessiz;
Ve öylece bakıştık..
Kalp, kalbe göz göze..
Bir başkaydı o,
Titrek dumanları gerisinde
Sigaramın.
Giden günleri konuştuk ağlarcasına;
İki kan gölüydü yine gözlerim;
Yuvalarından kaçarcasına..
Olan oldu gidiyorum artık;
Belki birkaç yıl ,
Belki, hiç görmemecesine dedi.
Sustum bir heykel gibi ..
Sonra uzun , uzun taradım;
Bakışlarımla onu ..
Ve yine sustum;
Devrildi bakışlarım,
Bir çağın yıkılışıydı sanki..
Yorumladı suskunluğumu;
Bölük, pörçük bir rüya gibi ..
Gar’ a vardık;
Bir ölüm kokteyli gibiydi;
Gözler yorgun, yürekler buruk,
Bir rüzgar geçti içimden
Susturamadığım..
Ve ilk kez anladım.
“Ölmek daha kolaydır sevmekten”
Doladım kollarımı boynuna,
Ve yürüdük biraz;
Ağlayan gök altında,
Yer ise sağırdı..
Duymuyordu beni ;
Bir hicran şarkısı
Geçti içimden yine,
Söyleyemedim..
Göğsüme yasladı başını;
Tıpkı ilk günü anımsarcasına..
En güzel şekliyle
Öpüştü saçlarımız;
Sonra ,bakıyorum yüzüne
Doyamadığım..
Kirpikleri ıslandı ikimizin;
Gözlerim, gözlerine dalınca..
Dudakları titredi;
Bir şebnem gibi,
Gün doğumunda..
Üzerindeydi hala
İlk ıslaklığı onların..
Ve sayfa, sayfa
Döndük geçmişe yine..
İlk merhaba!
Sevgiden ilk söz!
Karşılığı verilen ilk bakış!
Ve arka sıralarda
İlk yaklaşım!
Sıkılgan, liseli bir sevgiyle ...
O gidecekti artık;
Görmeden sevecektim hep!
Bir mektup zarfına sığabildiğince..
Sevdam gizlenecekti;
En yüce katında Tanrı ’nın..
Islanmaya başladı içim;
İnce bir ilkbahar yağmuru gibi ...
Ayrılık treni düdük çalınca;
Ürker gibi
Korkulu bir düş gerisinde!
Sonra şefkat dilencisi gözleri,
Çevrildi bana doğru;
Hafif, hafif!
Silik bir duyguyla:
“ Ölmek daha kolaydır seni sevmekten”
dedi.
Unut beni;
Gidiyorum artık;
Gözlerini sildim;
Beyaz bir mendille...
Ellerimi aldı;
Ve sarıldık son kez!
Kokladım saçlarını,
Kısa, kısa..
En korktuğu gözlerinden
Öptüğüm an!
İnce bir çığlık attı;
Ve el salladı;
Birkaç kez
Sağa, sola,
Yaşlı gözlere bir şey
Anlatır gibi ...
Silindi bakışlarım arasında;
Ve aktı geleceğe,
Bir hayal gibi
Gittikçe küçülen ...

1974