Hicran ah yine hicran!

Gözlerin nazarı
Uzaklardan süsülürken
Sevdamın
Kefeninin biçildiğini
Hissediyorum
Onu hiçbir an
Unutamıyorum

Sen yüreğinde
Onmaz fırtınaların
Dalgasında
Bizar kalıyordun
Hiç bir umut
Bulamıyordun

Yüreğimi
Yoluna serdiğimi
Hissettiğin halde
Hala direniyorsun
Korunmak için
Sevmediğini bildiriyorsun

Hasret çeken
Ruhumun mecaline
Tınmıyorsun
Ağıtlar yaksam
Garip bir eda ile
Gülüyorsun
Sen delisin diyorsun

Salınırım
Bir sevdanın
Dinmeyen
Salıncaklarında
Bir umutla beklerim
Gönlümün
Hicran pınarında

Yalnız senin
Melaline gömülürüm
Evrenin ışığında
Senden uzak kalınca
Bitap kaldığıma
Hiç inanır mısın

Bir kez olsun
Dahi duygularımı
Bağrına basmasan da
Sana asla kırılmam

Sevgini
Dilenmek için
Gönül kapına
Korkma dadanmam

Hatta diliyorsan
Seni ömrümce
Anmam
Yazdığın mısralarını
Bundan sonra
Katiyen okumam

Sen yeter ki
Bir kahır içine girme
Nedametle nefeslenme
Bir sitemde bulunma

Senin
Sevdanla yanmak
Varsa nasibim
Ben elbette hazırım
Kor içinde yanmaya

Seni
Sensizliğinde
Gözyaşlarınla solumaya

Mana içinde
Aşkında kalmaya
Mısralarında yorulamaya

Sevginle
Konuşmaya
Ben razıydım

Sen ise
Hala niye kaçıyor
Kayıpları
Halime yaşatıyorsun