Hicran Şiiri - Abdülkadir Şahin

H İ C R A N

Sana yurt olalı garip yâd eller,
Sanki yıllar bize asırlar oldu.
Gülenler gülmüyor mahzun gönüller,
yaralı sinemiz bî karar oldu.

Ayrılık rüzgarı esti hiç yoktan
Tüm gönül dünyamız târ-ü mâr oldu.
Menbâ-ı feyzimiz göçtü hiç yoktan
Yandı ciğerimiz dağ-i dâr oldu.

Bilmem niye bitmez bizde bu kışlar
Ellerin bağları gül-i zâr oldu.
Bülbülün yerinde öter baykuşlar
Bahçeler virâne hâk-ü hâr oldu.

Rahmet ve bereket zahmette iken
Rahat ve rehâvet bize yâr oldu.
Düşündüm garipler gurbette iken
Utandım el bizden vefakâr oldu.

Mevsim hazân oldu bağlar bozuldu
Bilmem bundan kime ne yarar oldu.
Biz kaybettik amma el çabuk buldu
Heyhât! Yine onlar payidar oldu.

Sam yelleri esti açmadı güller
Ümidimiz başka bir bahar oldu.
Çöktü üstümüze kara geceler
Gelmedi bir gündüz yüzyıllar oldu.

Hasretinden kurumadı yaşımız
Gözler dua dua hep arar oldu.
Musîbetten kurtulmadı başımız
Şu geniş dünya da bize dar oldu.

Ne olur! Daha çok bekletme bizi
Hicran ateşiyle her yer nâr oldu.
Yaşlı gözlerimiz bekliyor sizi
Gel artık gönlümüz âh-u zâr oldu.

A.KADİR ŞAHİN