Kimsesiz kuytularda kayboldu çocukluklar
Kandırılmışlığın en garip kurbanı saflığımız
Yalancı baharların kurbanı tomurcuklar
Tomurcuklarla sancırken kalpte yalnızlığımız
Mutluluğa açlığın kahrıyla kamçılandık
"Oysa biz yoksul çocuklardık bir sarılmayla da doyardık"
Silindi çehresinde ümitler şarkıların
En siyah perdesinden okunurken ayrılık
Boğulduk korkusuyla peyder pey yarınların
Elleri yakamızda çirkin bir yüz karanlık
Duyulmadı sesimiz duymadılar anladık
"Oysa biz yoksul çocuklardık bir sarılmayla da doyardık"
Istırap yangınları devşirdi kalplerimiz
Nerede bir yetimin duyulsa iniltisi
Aynı mahzun duayla kalkardı ellerimiz
Çınlardı ruhumuzda meçhulden bir ah sesi
Asırlardır yalnız bu hicranla yankılandık
"Oysa biz yoksul çocuklardık bir sarılmayla da doyardık"
Boyandı kahrımıza toprağın siyah yüzü
Gariplik ikliminin esiri öksüzlerle
Satır satır okurken hicranlı öykümüzü
zaman nasıl anlatır bizi mutlu sözlerle
Gözlerde buğulanan hüzünlerle ağladık
"Oysa biz yoksul çocuklardık bir sarılmayla da doyardık"
Mustafa Şerafettin Bozkurt
Kayıt Tarihi : 2.7.2023 22:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tırnak işareti içersinde olan satır, Sevgili Nihat Genç'in bir yazısından izin alınarak şiirde kullanıldı. Bir hafta kadar devam eden bir ruh sancısı sonrası, kaleme ala bilmiştim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!