Hicran Şiiri - Erdal Balcı

Gözlerim kör oldu yollarına bakmaktan,
Umudum küle döndü, rüzgârda savrulmaktan.
Ayrılık, cellât gibi çöktü omuzuma,
Sevda öldü bende, mezarını kazmaktan.

Karanlık, içime çöken ebedî zindan,
Ne dua yetişir ne de bir ferman.
Bir tek kavuşma umuduydu dirimim,
O da söndü, şimdi ben sadece yıkılan.

Hayalin bile silindi artık gözlerimden,
Küller kaldı aşkın yanan izlerinden.
Vuslat yok, umut yok, sabah da olmaz,
Ölüm susar belki, bu gam sözlerinden.

Ummanlar tükense gamın bitmez içimde,
Güneş doğmaz artık bu karanlık gecemde.
Vuslat hayâl oldu, umut mezar taşında,
Son nefes gibisin, zehirli hecemde.