Hicran Şiiri - Arda Kerem Uygun

İç çekeriz daima, şöyle derinden,
Yalnızlıkta, sessizlikte, ümitsizlikte,
Nice düşünce çöker içimize,
Bu iç çekişlerin sebebi nedir?

Hangi karmaşa, hangi eski yara,
Sorduk mu hiç kendimize?
Nedir bu hüznün kaynağı,
Ve çıkmalı mıyız artık bu girdaptan?

Demedik, hayır, demedin,
Yaraların düştükçe dersin.
Konuşsana, ne vakit aynaya bakıpta yüzleşeceksin?
Kimdir seni bu hale getiren nankör?

Sana zehir sunanı dost mu sandın?
Kalbine yüklenen bu ağırlık,
Zamanın tozunda kaybolmaz mı sanıyorsun?
Bilesin ki, geçmişe mahkûm olmak,
Yarına zincir vurmaktır.

Bir adım, bir nefes, bir tek kelime,
Ey iç çekişlerin esiri,
Başını kaldır da bak,
Belki hâlâ senin için doğmaktadır güneş.