Hicran Şiiri - Canan Aytın

Hicran

Bu gece, yeni bir hicran daha yazıyorum ömrüme
İki paket kederi duman duman gömdüm ciğerlerime
Ben yine de sayfaları aralık bırakayım
Ne olur ne olmaz?
Arada bir bakar belki şiirlerim,
bu kez öldü mü? diye

Geçit verin ey ulu dağlar
Göğsümde tanıdık yetim bir çocuk ağlar
Ona sarılıp haykırmalıyım ne olur susturmayın
Bugün benimle uğraşıp, acımı kusturmayın
Önüme çıkan her bir taşı
Yaşamak denilen saçma telaşı, tekmeleyesim var

Hadi biraz da kahrımıza içelim eyy! kainat
Can ciğer sulandırıp kanımızı,
Etrafımızda ki tüm kansızlara inat
Ahh içimde sönmek bilmeyen şu hâr
Dilimde patlamaya hazır volkanik bir Ahuzar
İnsana benzeyen gudubetlere
Benden davacı husumetlere
Gülüşümü çalan musibetlere
Küfrün bin çeşidini sayasım var

Ağlamak değil bu
Gözlerime bir yağmur tanesi damlıyor yine
şelale olup akıyor kıvırcık saçlarımdan
Radyo anonsunda adım geçiyor
Bahsediyor şiir suçlarımdan
Ben kendimde tutuklu biçareyim
İsyanımın zinciri koptu
Bugün yurtsuz
Bugün avareyim
Başkalarının dünyasında
kendini arayan bir meczup, bir divaneyim

Aslında benim kadar yalnız oturduğum şu banklar
Başı önünde gezen,
birbirini görmeyen ruhsuz insanlar
Kalabalıklar içinde, en az benim kadar ıssız bu gece sokaklar
Söndürün tüm şehrin ışıklarını
İki el ateş etmek istiyorum havaya
Delinsin istiyorum göğün mavisi
Delinsin olmaz olası yüreğim
Ya da kaldırımlara vurmak kendimi
Anlatırken bir taşa derdimi
Ölümlerden ölüm beğenmek
Belki de sessizce gitmek en afillisi

Ne olur yollar bilmesin şairliğimi
Yoksa anlatmak zorunda kalırım
Karıncaların kulaklarımı yırtan ayak seslerini
Hayatın dur durak bilmeden beni durduran eslerini
Anlatmak zorunda kalırım
Dostlarımın bana yaptığı tüm peslerini
Edebî yazmaktansa
Ebedi susmak en iyisi

Ölme Canan!
Diren bu gece
Ölme kendini yen bu gece
Ruhum bedenimden taştı
Eyy göz bebeklerinden öptüğüm ateş
Acım bugün haddini aştı
İçime düşen kordan beri
Sözümün hiç gelmedi yeri
Artık yakmak, benim de hakkım
İtfaiyeler söndürmesin!
Rabbim ben durdukça bu dünyayı da döndürmesin!

Ahh! benim alın yazım
Aynalarda yüzü solmuş kar beyazım
Bu şiirde de kurak bir yazım
Bir sancı düştü gönlüme
Kendi içine esen kuru bir ayazım
Söz uçar yazı kalırmış derler
Isterse lâl olsun kopsun dilim
Herşey şifa niyetine
Yeter ki; burada kalsın, bu yazım