Hicran Şiiri - Güner Demirci

Hazan yeli mi değdi nedir, sevincim soldu
Sararmış yapraklar gibi, dal dal dökülüyorum
Darmadağınım, dipsiz bir kuyunun başında
Yolumu yitirmişim, kalmışım bir başıma
Kör karanlık kuytularda seni arıyorum

Sanki uçsuz bucaksız bir deryaya dalmışım
Ruhumda dinmeyen fırtınalar kopuyor
Nefesim daralıyor, yüreğimde bir sızı var
Hoyrat dalgaların vuruşu sinemi dövüyor
Umutlarım kanıyor, azar azar tükeniyorum

Nasıl da özlemişim seni, burnumda tütüyorsun
Gözlerimde nemli bulutlar dolaşıyor
Ne olur, düşlerimin içinden çıkıp bir geliversen
Her akşam olunca, bağrıma ateş düşüyor
Alevler içinde yüreğim, kavruluyorum

Kalbim, kuşatılmış şehirlerin siperlerinde atıyor
Mermiler yağıyor gecelerimin duvarlarına
Sokaklar kapanmış umutlara, yollar tutulmuş
Ömrünün baharında çocuklar, rüyaları çalınmış
Bir kötülük çıkmazından, barışa doğru koşuyorum

Hayatım, özgürlüğüm, nefes alışım, canımsın
Döktüğüm gözyaşım, çektiğim acımsın
Öyle bir saplanıp kalmışsın ki içime
Sol yanımda derin bir yara, canım acıyor
Acıların en acısını, hicranından tadıyorum

Güner Demirci / 06/03/2022