Hicran Şiiri - Zekeriyya Bican

HİCRAN

Bir hicranın etkisiyle ağlayan sevgilinin,
Gözlerini terk eden gözyaşı gibi,
Vefasız bir damla yaştı ki o sevilen,
Acaba arkasına bakmadan giderken,
O hiçbir şey hissetmedi mi?

Gönül, yorgun bir çemenin suyu misali,
Verebildiğince verdi membaındaki tüm sevgiyi.
Şimdi cılız akmadadır, ha yitti ha yitecek,
Kim içerse içsin artık kandırmayacak belli,
O hiçbir şey vermeyecek...

Ağlayan bir çift göze nispet yağan yağmur,
Yıllara inat dinmedi, dinmeyecek.
Bilmem bulutlar mı daha elemliydi, gözdeki nem mi?
Her ikisinde de o elem bitmeyecek mi yoksa?
O hiçbir haz vermeyecek mi? ...