Taşları çatlatır sözlerin, gelişigüzel söylersen.
Nasıl dayanır bu beden, kayalar bile parçalanırken.
Gözlerim gözlerinde, çarmıha gerilirken,
Kurşuna dizer sözlerin, sen kendinde değilken.
Ne gideceğim yer kaldı, ne de sığınacak liman.
Beni bulamazsın artık, gözlerinde asılı da kalsam.
Yüreğim sızlar, içim kan ağlar, son sözüne baksam,
Ben bende değilim artık, yoldaşım oldu hicran.
Kayıt Tarihi : 20.10.2021 10:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kenan Tortum](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/10/20/hicran-242.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!