Hicran Şiiri - Mahmut Nacar

Senin hicranın ile dipsiz bir kederdeyim
Kuşatıyor içimi uçurum kıyıları
Gözümde perde perde akşamı taşıyorum
Münzevi duygulara mukayyet yaşıyorum
Yakamı bırakmıyor hüznün kanlı elleri
Artık mâmur değilim, harâbım, hederdeyim

Senin hicranın ile dipsiz bir kederdeyim
Kesif bir sis çökerken ruhumun vadisine
Sesini duyuyorum kaybolan yankılarda
Bir gölgenin peşine düşmüşüm öylesine
Esrarlı vakitlerin hissiyle taşıyorum
Bazen günbatımında bazen da seherdeyim

Senin hicranın ile dipsiz bir kederdeyim
Irmaklar deli dolu, ırmaklar durulmuyor
Ne yapsam duygularda insicam kurulmuyor
Bazen gülüp geçerim bazen durup ağlarım
Kuşluk rüyalarına nice umut bağlarım
Bir gün beni ararsan bil ki aynı yerdeyim

Senin hicranın ile dipsiz bir kederdeyim
Yağmur yüzlü sabahlar umuda yol açıyor
Akşamlar yorgun argın sabaha kol açıyor
İmkânsızlık dört yandan dağ gibi dikilse de
Direnci tükense de ufuk yolcularının
Ben ki geri dönüşü olmayan seferdeyim

Senin hicranın ile dipsiz bir kederdeyim
Vakit akşam olunca bana hep hüzün gelir
Perişan bakışlarla karşıma yüzün gelir
Kendimi unutur da senin için yanarım
Beni hâlâ umutla bekliyorsun sanarım
Hayâl vadilerinde bilmiyorum nerdeyim

Senin hicranın ile dipsiz bir kederdeyim
Şimdi farkı kalmadı tüm dostların ağyardan
Bir gece hayâlimle kaçarım bu diyardan
Ardımda gözyaşından bir deniz bırakırım
Artık hayatım yarım, ufkum, hayâlim yarım
Hüznün dört tarafımı sardığı mihverdeyim

Senin hicranın ile dipsiz bir kederdeyim
Ahdetmişim bir defa canı, teni fedaya
Kuşanıp silahları giriyorum kavgaya
Belâ kurşunlarına göğsümü geriyorum
İşte burda uğruna canımı veriyorum
Ruhların bölük bölük uçtuğu siperdeyim

Senin hicranın ile dipsiz bir kederdeyim
Hasretin ötesine bir pusu kuruluyor
İçimde sürü sürü ceylanlar vuruluyor
Gözyaşları kan rengi bir tufana düşüyor
Bu ayrılık ebedî hicrâna dönüşüyor
Ve bir gün duyarsınsın ki ben artık makberdeyim