Hicran Şiiri - Akif Okan

Hicran yağar gönlümün pervazlarına
Kelime dağları mana püskürtür şiirlerime
Akıl kuşum donar sen sükûtunu bozunca
Hakim olamam, sözcüklerim asılı kalır arafta

Ellerim titrer, gökkuşağı dolar avuçlarıma
Dilim sürçer şerh edemediğim duygular altında
Dere boyunda kargılar sen sen diye inler
Güzellikler katledilir sensiz gelen baharda

Mezar taşlarının çürümüş sıvaları sorgulatır yaşamı
Rutubetli ve küf kokulu anılar canlanır ummadığın anda
Umutları teğet geçen güneş efkarla batarken ufukta
Kağıtlar siyahla dolar, mutluluk devrilir gecenin bağrına

Akıl odalarım boşalır, yazdıklarımı çekerim ciğerlerime
Yitik huzurum yarışır, solgun ve kanlı gözyaşlarımla
Vedalar yükselir, ardımda yığılan yılların omuzlarında
Ve aynı ihaneti görürsün, tekerrür eden tarih sayfalarında

Onulmaz bir sızı düşer sararan yapraklara
Dört mevsimim hazana döner, yamaçlarıma kar yağar
Bir türkü düşer dilime, dil yanar, kavrulur dudaklar
Ay ışığı vurur, seni hapsettiğim matem bakışlarıma