Hicran Şiiri - Mustafa Keleş

Sen sustun, silindi gülüşlerim
Ve konuştu simsiyah gidişlerim, sensiz...
Ah yüreğine suskunluğu giyinmiş yar
Hangi zamanın kuytusunda gizli varlığın,
Hangi kuyunun mahreminde bakışların,
Hangi gözlerin karanlığında şimdi sevinçlerin?
Acı bir söz dökülür kalemimin dilinden
Kağıtların masum yüzlü ıssızlığına.
Geceler, zindansı yalnızlığıyla uyanır,
Uçurumları konuşur düş/üş/lerim.
Ayrılığa kadem basan dönüşlerim
Hüzünler büyütür tuzlanmış yaralarımda.
Şehirler, izler yenik düşerken hicransı yarınlara
Hayalin de uzaklaşır vuslatın ellerinden
Ve yokluğunu içmek düşer
Yüreğimin bahtına kana/ya kana/ya...