Sen gül kokardin ey sevgili bense kan
Her nevbaharda kanardi yüreğim
Her nereye uzansam ellerim hicran
Șu bestekarın sanki son bestesiyim
Ney gibi ruhuma üflenen sessizlik
Bir zemheride buldu beni
Beyhude haykırışlarım içimi deler sensizlik
O gül dalları parçaladı içimi
Sen gül kokardin sevdiceğim bense kan
Fışkırırdı ruhuma elem oluktan
Gitsem olmuyor kalsam hicran
Sen gül kokardin sevdiceğim bense kan
Baksana Şakaklarda kar beyaz
Yıllar geçmiş sayfalar soluk
Kasıp kavurmuș ayaz
Hicranı üflediler ruhuma bir soluk
Ömer Karataş
Kayıt Tarihi : 6.3.2018 00:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Karataş](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/03/06/hicran-156.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!