Hicran Şiiri - Ali Özkan Asafoğulları

Çocukluğum

Kısa pantolonlu
Temiz gülüşlü çocuk
Elinde sapan

Çalıkuşlarının sessizliğini
Serçe çığırtkanlıklarıyla bozan

Kızıldır artık orman
Feronia’yanın hali harap, hali duman

Ve farkında olmaksızın
İlk satırları yazılan bir roman çocukluğum…
Ali Ö. ASAFOĞULLARI

*

Karalar süzülürken sineye
Hicran dokur bütün harfler heceye
Ay küskün geceye

Helale karışan haramlar
Deliksiz bir uykuda madamlarla adamlar
Sahte başroller
Başıboş artistler, liboş jönler
Ve rezil bir sahne

Figür olmaktan öteye geçemeyen
Zavallı figüranlar
Üç maymun ne ola ki
Üç öküz oynayanlar
Yalanlar ve dolanlar
Bir yanda gülüp keyif çatanlar
Diğer yanda gözleri nem dolanlar
Yazık ki
Mahşere kaldı uyanmalar
…..

Sesler duyulur Neccar’ın yamacından
İnleye inleye ağlar bu şehir
Damlara düşer damlalar
Asi’liğine karışır nehrin
Ve caddelere
Kentin atardamarlarından kan damlar

Aynalar…
Ah! Aynalar…
Dünkü çocukluğumla
Giden gençliğim
Buğulu bir camda, yan yanalar…

Antakya, 07 Eylül 2011
Ali ASAFOĞULLARI