Hicran Şiiri - Büşra Derin

HİCRAN

O gün belliydi,
Kara bulutların yaklaşmasından.
Anlamalıydım tenime çarpan,
İçimi titreten rüzgarından.

Ne olacağını anlamazken
Hicran,yağmur,acı.....
Ve kaçınılmaz son; Ayrılık....

İşte o gün böyle başlamıştı
Uzaklardan gelen yağmur kokusu gibi
Buraya uğramaz ümidiyle...
Hicran yarası...

Ayrılık kelimesi çıktı ağızdan,
Gökyüzü boşalttı ne varsa yeryüzüne.
İndirdi ne varsa,
Akıttı içindeki yaranın iltihabını.

Ve sadece gökyüzüne baktım
Dillendirecek birşey yoktu.
Gözyaşıma karışan yağmur gibi
Karışıyor karışıyor bendeki sen...

Gökyüzü çıldırmıştırdı anlamıyordu
Gürlüyordu neden, niye diye...
Ve senin söylediklerinse
Çarpıyordu bir bir yüzüme.

Yağmur durmuştu durmasına ama
Seni durduracak şeyi bilmiyordum
Yolun sonu diyordun...

Yıllar geçti,yağmurlar geçti,senin gibi nice sevdalar geçti
Bu kalpten....
Geçmiyen bir tek şey kaldı bende;
Her yağmurla sızlayan hicran yarası....