Hicran Şiiri - Necat Önder

Bir hal ki başucumda heykelcik gibi durur
Hisler güneş yalamış goncalar gibi kurur
Her ayrılık ruhumda fırtınalar doğurur
Yıldızları avuçta toplayan eller nerde
Ve bilmem ki bu gönül hangi meçhul seferde

Günlerim takvimlerde solarken adım, adım
Ben tek anın içinde sonsuzluğu aradım
Okyanusa düştüm de yinede susuz kaldım
Belli gelen her bir gün geçip gitmeye gebe
Lakin senin hasretin vuslatına galebe

Su bile hiç kesiksiz deveranıyla akar
Kör bile içindeki güzelliklerle bakar
Ateş bile sadece düştüğü yeri yakar
Bir ben mi hicranından kurtulamam bu aşkın
Etrafa boş gözlerle bakarım şaşkın, şaşkın