Eyy Sultânım! Bu aralar çokça hatırımdasın,
Erzincalı'nın şiirleriyle avutuyorum gönlümü,
Ne zaman ismini ansa, dese ki: 'Bu gelen Muhammed Mustafa! '
Nasıl heyecan kaplıyor, nasıl ürperiyor kalbim anlatamam.
Sevgili... Kimseye duymadım böyle hasret SANA duyduğum gibi.
Susadım şefkatine, elin yüzün kanlıykenki Taifî şefkatine...
Onlar yüzünü kanattılar Ey Resul, ben ise sünnetini! Emanetini! ! !
Onlar çocuk idi, cahil idi, cühela idi, bu yaşımda bana ne demeli?
'Cürmüm ile geldim sana' diyor Mustafa Özcan, cürmüm yok Sultanım!
Ahirette yerim yurdum yok, kapına varmaya yok halim, yüzüm, mecalim,
Ağlamak ne güzel sana EYY SEVGİLİ! Ne güzel sana gülmek, sevinmek...
Aşık eyle Rabbim gül cemâle! Andelib-i zişan eyle gül Resulüne!
Kayıt Tarihi : 2.7.2009 09:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!