Hicr-i Hacer Şiiri - Abdurrahman Kösoğlu

Hadsiz kum tanecikleri arasına 'Hacer'

Gibi düştüm, sahra ki azer mi azer.

Beni bırakıp gitti İbrahim peygamber.

Allah'a tabi olarak.

İsmail ki sabi olarak.

Bir kırba su ve bir kaç hurma ile.

Sahrada mukadder ama muamma ile.

Çeşminden akan yaşlar yere düşmeden buharlaşarak,

Veda etti diyarı Şama uzaklaşarak.

Esved'di Hacer o gün, bütün günlerden esved.

Lakin emri İlahiye idi cümle mevedded.

Ki gider miydi İbrahim.

Olur muydu Hacer teslim.

Muradı İlâhi böyle imiş madem.

Muradı İlahiye teslimiyetimiz müsellem.

Ben O'na eyledim ömrümce tevekkül.

Ruhsuz tevekkül ile olur mu vahalar gül.

İsmail seferisin bir emre belki de müstakbel sefir.

Safa ile Merve arasında Hacer eylesin medcezir.

Bilirim dem bu demdir dem bu demdir dem bu dem.

Lütfun ile eyledin bizlere abı kevser gibi ma-i zemzem.

Sanma müsebbibidir bu hicrime bir cürmüm,

Gelir şehadet eder bu hükmüme bir Cürhüm.