Hiçolmazsa KENDİNİ SEV…

…
Gerçekleşmeyen hayaller…
Taaa dibe vuran ümütler! ..
Rahat-huzur bırakmadı,
Beni yeyip-bitirdiler.! ..

Şu yaralı gönül bende,
İnsaf-merhamet yok sende;
Çok acı çektirdin bana!
Tükendim senin sayende

Ümütlerim yanar-söner,
Sarhoş eder,başım döner;
Sonu gelmez tutkuların,
Ruhum acılarla dolar!

İnsanoğlu AŞK’a SÜRGÜN…
Herşey biter,elbet,birgün…
AŞK ve SEVDA çekmediysen
Ölüsün sen,zaten hergün!

Sımsıkı sarıl SEVDA’ya,
Girmeyesin hiç kavgaya;
MEVLÂ’mızı unutursan
Düşüverirsin GAYYA’ya! ..

Mutlu son’a inanmazsan,
Çabalayıp-uğraşmazsan,
Başaçıkamazsın elbet
Kahırlarla boğuşmazsan…

Evlâdını,EŞ’ini sev! .
PEYGAMBER’i,MEVLÂ’yı sev!
Hiçkimseyi sevmiyorsan,
Hiçolmazsa kendini sev! …

Gör ki MEVLÂ neler eyler…
Hakikat olmayan düş’ler…
Şaşkına çevirdi beni
Sahte-riyakâr gülüşler! …

—-ERDEK- Tarih hatırlayamıyorum.
İstanbul/ 1972 sonrasında olabllir.
(ÇOK ESKİ BİR DENEMEYDİ…)