Bak Rabbim,
Bir ömrü getirdim, koydum avuçlarına...
Gökyüzüne hep sen istivâ etmiştin.
Ben bile beni bilmezken, sen beni bilmiştin.
Varlık denilen bu cihân-ı temâşâda beni var etmiştin.
Bir kanat takmıştın ruhuma, uçurmuştun bedenimi
Bir düşünce düşürmüştün fikrime, sordum varlık nedenimi
Kuşlara baktı gözüm, gördü kanatlarımız aynı değil!
Beşerlerle geçti ömrüm, anladım bedenim beşer de ruhum değil!
İnsan gördüm, insan tanıdım, buldum insimde insanı
Parçaladım tüm varlık surlarını, yeniden oluşturdum içimde isyanı.
Hiçlik oldum bu nihâyetsiz âlem deryasında
Esfel-i sâfilîn varken mayasında
Direnmek gerekti eşref-i mahlûkatlık davasında.
Ben, kimi kimsesiz, bazen çok sessiz
suskunluk terbiyesi vermiş diline bîçâreyi ademim
Hemhâl olmuş yüreğim, emrine âmâdeyim
Çokça günahkâr, çokça tövbekâr bir dilenciyim
Sen varsan bu ömrün tâlibiyim,
Yoksa al canımı da bu zehr-i nefese son vereyim.
MİHRİBAN SAYDAM
Kayıt Tarihi : 27.4.2021 16:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!