Hiçlik Yokken İnsana; Şiiri - Cihat Şahin

Hiçlik yokken insana;
Kim korkar ki; de ondan?
Ebed varken ins can’a;
Sende korkma gel şundan!

Yokluk sanma ölümü;
O, sonsuzluk bilakis!
Dinler isen âlim’i;
Tashih olur o bakış!

At tohumu toprağa;
Gör baharda ne olur?
Filiz kalkıp atağa;
Elbette ağaç olur!

Yokluk diye bir şey yok;
Anla bunu ne olur!
Var olunca her bir yok;
Allah’a; ayna olur!

Yansır onda çok esma;
Arif bakar mest olur!
Lale, sümbül, gül, asma;
Biz kullara test olur.

Felsefeyle bakan göz;
Her olayı ters görür!
Gafil femden çıkan söz;
İnse yanlış ders verir!

Âlimlere soran kul;
İrşat olur bittamam!
Aydınlanan bir akıl;
Anlar her şey tastamam!

Ölüm hiçlik değildir;
At kafandan bu vehmi!
Bilmeyene; de, bildir!
Tenvir eyle her Fehmi!

O, vuslattır bekaya;
Şu zemin ki; gurbettir!
Ruh âşıkken likaya;
Arzı sevmek; bil bettir!

Cihat ŞAHİN
10.05.2011-İZMİR