Hiçlik Ve Aşk Şiiri - Kudret Akpınar

bir insan doğmuş dünyada
aslında aynı anda ukbada
adına Adem demişler
ve yannızlığı layık görmüşler.

Adem ayrı düşmüş benzerinden
üzülmek bir tek bu insana yakışmış
ayrılık icad edilmeden
bu insan ayrılık acısını tatmış.

ey Adem;
sen yoktun oysa önceleri
nedir sendeki bu aşk dedikleri?
ey Adem;
sen bir balçıktan var edilmişsin
nedir bu yüceliğin sebebi?

Adem, oğlu Mecnun gibi dolaşmakta
benzerinin ne halde olduğunu sormakta
kendinden bi haber bu yüce varlık
oysa bu aşk, kendi sonunu hazırlamakta.

Ve Adem başlar yakarışa:
İlahi beni onunla güzel kıldın
sonra bir cezayla ondan ayırdın
bu ne büyük hikmettir ki neslim için
ayırdın beni yardan ibret olsun diye
işte bak istemiyorum artık benzerimi
bana senin aşkın yeter, onu bari esirgeme.

ve ağıtlar kesilir Adem'den
çünkü bulmuştur gerçek sevgiyi.
el acar dua eder durmadan ilahi aşkına
'artık ver ne var ise senin aşkından çekilecek
bu yürek bu aşk ile yeşerecek'...
(kudret)