köprünün orda yürüyorum yalnız başıma
çaldı telefonum, yaklaştırdım kulağıma
babammış arayan ağlamaklı ses tonuyla
hem sinirli, hem üzgün başladı konuşmaya
''yanıma geliyorsun, kıymıyorsun canına!''
içimden diyorum yine başladı dırdıra
düşürüyorum telefonu hayatım gibi
hepsi hurafe, hani nerede film şeridi?
yalnızlığa alıştım sandım, tanrı misali
herkesin özel olamayacağını bildim
benmişim değeri olmayan bir kum tanesi
Kayıt Tarihi : 5.3.2023 01:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
adam olur bu kalem...,
tebrik ederim umut,
Çok teşekkür ederim, gerçekten.
TÜM YORUMLAR (2)