Okyanusda yüzdürmektir kağıttan tekneleri
Karadenizin göbeğine karanfil ekmektir hiçlik...
Akşam meyhanelerinde içerken
dönülmez ufuklarda yitip gitmektir hiçlik...
kırklara karışırken azizemin ermiş ruhu,
temennaya durmuş yüreğimdedir hiçlik...
mezar taşına yazılmadan evvel Azrail’in cinayetleri,
son nefese yetişememiş kelime-i şahadettir hiçlik...
yıpranmış aşklar
- renksiz çiçekler
- ışıksız yıldızlar-
ayrılığı heceleyen şiirlerdir hiçlik…
Hiçlik ehemmiyetsizliktir,
hiçlik kişisizliktir,
hiçlik hiçsizliktir...
Hiçsizlik, hiçbir şeydir,
yazmaz klavye
hiçsizlikte,
hiçliği...
Hiçlik burnundan kıl aldırmaz ki,
bir halt zanneder kendini...
Edebiyat Defterindeki
hata kabul etmez,
çok bilmişler gibi...
Kayıt Tarihi : 28.9.2016 01:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!