Tüm öfkesini kuşanmış bir insan
Kıyama durduğunda çatık kaşlarıyla
Kadim bir düşmanlığı çağrıştırır bu taş sunaklarda
Pencerelerin pervazından sızan ışıkta gölgeler
Dimdik sütun gibi cesur ve onurlu kaldırır ellerini
Arzuların çıldırtan isteklerini yenmenin rahatlığında
Görür sarsılmaz gerçekleri
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta