Tüm öfkesini kuşanmış bir insan
Kıyama durduğunda çatık kaşlarıyla
Kadim bir düşmanlığı çağrıştırır bu taş sunaklarda
Pencerelerin pervazından sızan ışıkta gölgeler
Dimdik sütun gibi cesur ve onurlu kaldırır ellerini
Arzuların çıldırtan isteklerini yenmenin rahatlığında
Görür sarsılmaz gerçekleri
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta