Hiçlik Makamı Şiiri - Feyza Kalem

Örülür kaderin ilmek ilmek,
Lakin sendedir yolu seçmek!
Güzel ameller işlemek gerek,
Var mı ölümden daha gerçek!

Malı mülkü çokça, verdiyse sana,
Dener kullarını bazen bollukla!
Sanırsın unuttu Hâk seni, hâşâ!
Sabrın sevabını da, verir yoklukla…

Bela gelince şükret başa!
Dertte nimettir bilince kula!
Beni an diyor Rabbin sana,
Ödül olur çektiğin inan sabrına…

Dünya hayatı bil ki aldatır!
Seni amellerinle hep oyalatır,
Ne bir günahın, ne ahın kalır!
Sanma ki edilen mahşere kalır…

Gelmezse zihninden küçük bir fikir!
Diline, duana düşür, bir güzel zikir…
Kini ve öfkeni artık büsbütün bitir,
En büyük makam bil ki hiçliktir…