Hiçlik Makamı Şiiri - Kemter Abdal

Gel gönül, varlıktan geç, durma bu handa,
Ene'l Hak sırrına er, kalma güman'da.
Benlik davasını sil süpür, at bir tarafa,
Hiçlik makamında bul sırrı pinhan'da.

Dört kapı kırk makam, yol budur erenler,
Nefsini bilen Hakk'ı bilir, söz budur erenler.
Kibir libasını soyun, arının kirden,
Hiçlik deryasına dal, çıkma bir daha.

Ne şöhret istersin, ne de bir nişan,
Teslimiyet burcu olsun senin her an.
Varlık bir gölge, Hak baki sultan,
Hiçlik tacını giy, eyle seyranı.

Kendi nefsinde ara Kâbe'yi, kıbleyi,
Hak nuruyla dolsun özün, gönül evi.
"Ben" diyenler kaldı yolda, süründü, devrildi,
"Hiç" olanlar ulaştı ulu dergaha.

Kemter Abdal ol Hakk'a, eğ başı tevazu ile,
Aşkınla yoğrul, yan ateşiyle.
Hiçlik makamında bulasın visali,
Erenlerin ceminde olasın daim.