Hiçlik Makamı Şiiri - Hasan Özünal

Hiçlik Makamı

Bir hicaz nağme ile inlerken kanun,
Bir suzinak beste kopar bağrımdan.
Gece karanlığı gibi sararken yokluğun,
Bir nihavent feryada döner çağrımdan.

Sabanın kutsal ritmi de mahvolmuş,
Gam denizinde rast ile coşku kavrulmuş.
Hüseyni ezgiler içinde vuslat yok olmuş,
Uşşak duygular ise çoktan unutulmuş.

Yürekteki yangına Karcığar yetmiyor,
Muhayyer ile de dertler hiç bitmiyor.
Çareler çargahta ama mızrap gitmiyor,
Neva bile çaresiz kalıp dertleri iletmiyor.

Segâhın ritmi karışmış ah ile vaha,
Buselik anlar bitmiş gelmez bir daha.
Arazbar bir inilti ile dolu sanki bir vaha,
Şimdi her beste, her nota dua Allah'a...

Hasan ÖZÜNAL
KARAMAN