Hiçlik kesiyor her şey Şiiri - Necdet Ar ...

sen de önünde uzanan o görüntüye
benziyordun baktığını anımsa
uçsuz bucaksız bir denizde belki bir ada
içinde bir baraka
bir yerlerde yok şimdi
şimdi o deniz çoktan buharlaşan çöl

eğreti sabahlardan herhangi birinde
üvey serçeydin
savrulan çiğ minnacıkları altındaydı kaşın gözün
söyleyemezdin anadilinle ürperdiğini

solan çiçeklerin sayısı kadar
değişirdi nefes alıp verişlerinin ritmi
utandığını ele verirdi dudaklarının kenarı

hep yineleniyor bozulan görüntüler
papatyaların açtığı yerlerden
günlerce sürüyor imbatların sökülmesi

sahi bir Tanrıya inanır gibi saydığım için mi
kütleşiyor ellerin

sonrasında hep sana dönüşsüz yolculuklarım
değişik yankılanıyor
ve bundan dolayı anlatamıyorum içimdeki sesi

hep böyle başlıyor cinnetler
derken hep böyle evriliyor cinayetlere

fırtınalar mı alıp götürüyor
dümensiz gemilere benzeyen ölü yeminlerimi
anımsa