ne zaman büyüyeceğim diye düşünürken dahada ufalıyorum yaşam karşısında, yarattığım evren içinde nokta olup yitiyorum. oysa ben varsam o var idi ben yoksam o yok idi.
şimdi nedir bu hiçlik halleri.
evren mi galip geldi, ben mi pes ettim yaşam yolculuğunda
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Yaşam yolculuğunda yüzünüz güneşe dönük ise gölgeniz büyür. Gölgenin büyümesi ise yürüyenin küçülmesi anlamına gelmez... Kişinin, daha çok varlıklarını (hiçliklerini değil) sırtında taşıdığı gölge şeklindeki torbada saklamasıdır.
Kaleminize sağlık ...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta