Hiçlik Düştü Bahtıma Şiiri - Gencay Akpınar

En büyük derviş ölülerdir
Nasihatın en büyüğü yüzlerindedir
O yüzler ki
Bir çok tartışmanın en net cevabıdır ...

Çayın var mı güzel kız ?
İçerim bir bardak.
Derdin var mı güzel kız?
Dinlerim ben ; anlayarak.

En ıssız , en ıslıklı o ıslak ormanlarda
Dolaşır ruhum yalnızca
Orası aramamaktır öteleri
Çünkü istediği sestir ruhun- orada dinlediği.

Binlerce sokaktan geçti bu ayaklar
Yoktu izi soluğunun, teninin , telinin
Binlerce caddede gezdi bu gözler
Yoktun sen- varoluşun, ürünüydü zihnimin.

Gülüm, ayıplama beni
Her zerreden hep sarsıntı düştü ruhuma
Aşkım, bebeğim; acı bana
Omuzlarımdaydı evrenler, hiçlik düştü bahtıma.

Kapattım aşk dükkanımı- battım ben
Veresiye mutluluk aldılar benden
Yazmadım hiçbirini,aklımda değil bilmiyorum şimdi
Gülüm, çöktüm artık, ama bilme boşver halimi.

Aşk sonunu nasıl getireceğimi düşünüyorum
Cebimde fukara yırtık paralanmış aşklar
Geçmiyor hiçbir yerde- ezeldendi onlar
Oysa şimdi asgari bir sevda- ne kadar da güzel geçinirdik.

Gülüm, ayıplama beni
Her zerreden hep sarsıntı düştü ruhuma
Aşkım, bebeğim; acı bana
Omuzlarımdaydı evrenler, hiçlik düştü bahtıma.

Dilim , yalındır sadedir
Ruhum yorgundur, hüzünlüdür
Bir kaldırıma çökmüşüm
Köpekler gibi uykuluyum.

Bin kere düşünmem yazarken
Bir kere de düşünmem
Boş sayfayı görünce , kendi kendine
Dolu ruhum doldurur orayı ve "Ruhum düşüncesizdir"

O ağacın altında kırmızı elbisenle
Bir çin şarkısı esip dururken çehrende
Yapraklar Tanrıçalarını selamlardı, etrafında dönerek
Rüzgardı töreni başlatan.

Gülüşünden bir dünyaya sığmayacak kelimeler çıkarabilirdim
Gözlerinin gizeminde binlerce ömür doğup ölürdü
Saçlarında doğayı temsil etse
Gezegenler selamlardı seni, mutluluk varsa yüzünde.

Kar yağardı, bir yanımda şarap
Düşlerdim seni, içimde bir serap
Zaten ondan dolayı olmuştum harap
Böyle olacağıma dair yapmamıştım hiç hesap.

Ruhumdaki değişmeyen karamsar cenaze ruhu
Ordan kalmıştı hem bu, hemde gözlerimdeki buğu
Ama artık kurgulamıyorum seni
Sen hiç varolmamıştın ki, delilikti bu bendeki.

Nasıl bir insanım ben ?
Neden gidipte eti kemiği olana aşık olmam?
Ruhu yoktu çünkü onların !
Ama senin vardı ruhun, gerek yoktu olmasın bedenin.

Gülüm, ayıplama beni
Her zerreden hep sarsıntı düştü ruhuma
Aşkım, bebeğim; acı bana
Omuzlarımdaydı evrenler, hiçlik düştü bahtıma.

Hanginize yanayım, yada yanabilir miyim ki daha?
Hep yalnız kalmış, hiçbir şeye sahip olmamış çocukluğuma mı?
Varolmayan o kıza olan aşkıma mı?
Yoksa içimde ki bu bilginin ağırlığına mı?

Yanamam ki artık ben..
Küllerim bile olsaydı, yine de yakmak için çabalardım.
O tatlı hırsızlar çaldı küllerimi
Hakikat çarptı gitti ateşimi.

Bu ülkede ki acılar yormuyor beni
Bu evrende ki acılar canımı yakıyor.
Hep en kötüsünü düşünüyorum ,
İyi neydi sahi, unuttum ?

Cici kız, şeker kız, ne kadar da tatlısın
Hiç büyüme olur mu, sen böyle harikasın
Acı çekmemizin sebebi büyümüş olmamızdır bizim
Şeker kız, böyle ne kadar da mutlusun.

Kavga eder birileri , birileri için
Yaşama tutunur birileri, birileri için
Nasıl da acılı bir sahne bu !
Bitsin isterim bu oyunlar, en azından benim için.

Bu şiir herşeye dokunmaya çalıştı
Bilmem , kimde ne uyandırdı
Kime ne düşündürdü, ne hissettirdi
Bildiğim şey; şiir artık sona geldi.

Gülüm, Gülüm, ayıplama beni
Her zerreden hep sarsıntı düştü ruhuma
Aşkım, bebeğim; acı bana
Omuzlarımdaydı evrenler, hiçlik düştü bahtıma