Hiçlik Çağrısı Şiiri - Mustafa Turay

Bir bulut parçalandı. Gördüm.
Hızla dağılan kuşlar yüzünden tutukluyum
Bir çınar dağıttı yapraklarını ortalığa
Her şey her yere dağıldı,
artık herkes her şeye mesafeli
Olanları anlasam da bağımlı değilim hiçbirine
Duygularım suyun içinde tereddütsüz buz kafesi
Kan seviyesi yükseliyor, boğulsam da nafile
Derin bir nefes alıp hayata teslim oldum

Umutları tükenen sevdaların kabilesindenim öteden beri
Duvarlara çizdiğim cesetler için
ağlaya ağlaya göğsüme bir mağara oydum
Yağmurla sevişerek sakatlanmış yalnızlığım infilâk eder
Günahlarımın ücra köşesine çömelerek oturdum
Parçalanan bulutun göğe dağılmış
zerrelerini teker teker soydum
Sevdiğim tüm şarkıları katlettim,
okuyup uçurumdan attım sevdiğim tüm şiirleri

Hiçlik çağrısında kaybolurken
artık sadece ne isem oydum