içimdeki karanlığın bir deniz feneri matemi durur,süs olsun diye yalnızlıgımda...artniyetsiz fedakar kuşlar uçar gök mavi gözlerimin karasında....ben neydim nerdeydim...dostlar...kuytularda...bögürtlenli pasta kadar gerçekti oysa....inanmak,güvenmek asildi çaresiz korkak dudaklarda....keşkeyle başlayan cümleler bana yakışmıyor oysa......
Şair OznurxKayıt Tarihi : 14.9.2009 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!