Hiçlik Şiiri - Dilek Değerli

Morarınca beyindeki avlu
öldürünce kalp, çiçeğini
hiç kimse olmalı insan
bedensiz, dilsiz, evsiz.
Yaprağın damarlarında su olurum
bulutun koynunda pamuk
ağacın toprağa düşen gölgesi.
Zamanın kanatlarını keserim
dehşetin en masum eliyle.
Uykuyu zehirlerim sessizce
bir düş katili gibi.
Eritirim vampir anıları
kızgınlığın çöl güneşiyle.
Hiçin merdivenleri yükselir
noktayım, tozum, köpüğüm
sese dokunurum susar,
kokuyu çağırırım,
gelir yapışır her zerreme.
Zaman dayanamaz durmaya
takma kanatlarını takar uçar.

(Gece Kelebeği'nden)