kendimi adamışım yaşamdaki hiçliğe/ her nesne
içimde bir anafor burgacı/dibe çöküyor tortum
yalnızım...ve hüzün
yalnızlığımı örten ipince bir kar örtüsü
lanet olası yalnızlık ne çok seviyorum seni
uykularım susuz bir çeltik tarlası şimdi
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




soluğumda büyüyor boşluğu yaşamın/her nesne
içimde bir uçurum ağzı/yalnızım ve hüzün
yalnızlığımı büyüten süt annem
bize burda sadece susmak kalıyor.tebrikler
yaşam haki böğürtlen ekşisidir kadın göğsünde
uzamın kaypak avcuna düştüğüm gün
-ki bu kanlı oldu-
ilk tutunduğum o pürüzsüz tanrı yontusuydu
sonrası acı bir çığlık ....
................!!!!!
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta